رحلت عالم مجاهد و فقيه بزرگوار آيت اللَّه "سيد عباس مُهري" (1366 ش)

آيت اللَّه سيد عباس مُهري در سال 1294 ش (1333ق) در شهر مُهر واقع در استان فارس به دنيا آمد و پس از طي دروس مقدمات در زادگاهش، راهي نجف اشرف شد. وي در نجف از محضر عالماني همچون سيد محمود شاهرودي، سيد محمدباقرمحلاتي و سيد محمدتقي بحرالعلوم استفاده كرد و بنا به اصرار جمعي از مؤمنان، براي تبليغ دين و ارشاد مردم به كويت رفت. آيت‏اللَّه مهري در طول ساليان اقامت در كويت و در جريان نهضت اسلامي مردم به رهبري امام خميني، با برپايي مجالس سخنراني به مناسبت‏هاي گوناگون و با ارسال نامه و تلگراف به محضر علما و مراجع و با پخش اعلاميه، پيام و نوار سخنان حضرت امام و ديگر بزرگان، لحظه‏اي از قيام و فعاليت باز نايستاد و عليه جور شوريد. در اين ميان، سفارت ايران در كويت، فعاليت گسترده‏اي عليه ايشان شروع كرد و مردم را با تهديد و تطميع و با پخش شايعه‏هاي گوناگون، وادار به دوري جستن از او و مسجد و مجلسش مي‏نمود؛ اين در حالي بود كه بارها ايشان را تهديد به ترور مي‏كردند. آيت‏اللَّه مهري اولين مؤيد امام از علماي خارج از كشور بود كه پس از قيام 15 خرداد 42، تلگراف تند و آتشيني به محمدرضا پهلوي فرستاد كه با اين عمل، وي تا زمان پيروزي انقلاب اسلامي، ممنوع الورود به ايران شد. منزل او در كويت علاوه بر اين كه به عنوان كانون تبادل نظر درباره شيوه‏هاي مبارزه با رژيم ستمشاهي بود، به عنوان واسطه‏اي بين امام در نجف اشرف و پيروان ايشان در ايران، اروپا و ساير نقاط عمل مي‏كرد. وي از زمان آشنايي با امام تا واپسين دم حيات، دم از امام و راه او برنداشت و پيرو ايشان بود. حتي وقتي كه امام قصد داشتند نجف را به مقصد كويت ترك نمايند، قرار بود كه در منزل آيت‏اللَّه مهري اقامت كنند كه با ممانعت دولت كويت مواجه گرديد و اين امر، عملي نشد. پس از پيروزي انقلاب، حضرت امام، آيت‏اللَّه مهري، را به امامت جمعه كويت منصوب كردند كه با تبعيد آيت‏اللَّه مهري، نماز جمعه برگزار نگرديد. اين عالم بزرگوار سرانجام پس از عمري مجاهده در راه اسلام، در 26 بهمن 1366 ش برابر با 26 جمادي‏الثاني 1408 ق در 72 سالگي درگذشت و در حرم مطهر حضرت معصومه(س) مدفون شد.