تصرف "رُم" پايتخت ايتاليا توسط ارتش متفقين در جريان جنگ جهاني دوم (1944م)
پس از آنكه بنيتو موسوليني رهبري حزب فاشيست ايتاليا و پس از آن، نخستوزيري اين كشور را برعهده گرفت، فرمانرواي مطلق العنان ايتاليا شد و پادشاه اين كشور، درتمام مدت حكومت او، تنها يك نقش تشريفاتي برعهده داشت. با آغاز جنگ جهاني دوم و اتحاد ايتاليا با آلمان، نيروهاي دو كشور در جنگهاي شمال افريقا در كنار يكديگر با متفقين جنگيدند. نيروهاي متفقين پس از بيرون راندن سربازان آلمان و ايتاليا از شمال افريقا، در تابستان سال 1944م، به ايتاليا حملهور شدند. مقاومت نيروهاي ايتاليايى در برابر متفقين ديري نپاييد و شهر رم پايتخت اين كشور در چهارم ژوئن 1944م به تصرف متفقين درآمد. در اين حال، فرماندهان نظامي ايتاليا كه شكست خود را در جنگ حتمي ميدانستند، پادشاه ايتاليا را به بركناري و بازداشت موسوليني تشويق كردند. با بركناري موسوليني از قدرت، ايتاليا از اتحاد با آلمان دست برداشت و همراه با متفقين به جنگ آلمان شتافت. اين مسئله، شكست وسقوط حتمي آلمان را به دنبال آورد.