وقوع دومين كودتاي حزب بعث عراق به فرماندهي "احمدحسن البكر" (1968م)

پس از روي كار آمدن ژنرال عبدالرحمن محمد عارف در عراق در سال 1966م وي براي آرام كردن شورش كُردهاي شمال اين كشور، مذاكراتي با آنان به انجام رساند و سرانجام در همان سال، تسهيلات ويژه‏اي را براي كردهاي عراق در نظر گرفت. اين عمل كه عقب‏نشيني آشكار عارف در برابر كردهاي شورشي بود، توانست موقتاً آرامش را در تمام نواحي كردنشين شمال عراق ايجاد كند. با اين حال، عارف به خاطر امتيازاتي كه در طرح خود به شورشيان كُرد داده بود، به شدت موجبات خشم حزب بعث عراق را كه بزرگ‏ترين تشكيلات سياسي اين كشور محسوب مي‏شد فراهم آورد. به همين سبب دو سال بعد در هفدهم ژوئيه 1968م، ژنرال احمد حسن البكر معاون رئيس جمهور عراق، كودتايى برضد دولت عبدالرحمن عارف را فرماندهي كرد و با اين كودتا، عبدالرحمن عارف، رئيس جمهور عراق از كار بركنار گرديد. عارف كه در طول حكومت خود، همواره مورد خشم و غضب حزب بعث بود، پس از كودتا از كليه مناصب خود بركنار و به تركيه تبعيد شد. اين كودتاي نظامي سرآغاز حكومت استبدادي حزب بعث بر عراق بود كه 35 سال بر تمامي جان و مال مردم اين كشور، استيلا يافت. اين كودتا در حالي انجام شد كه عبدالرحمن خودْ عضو حزب بعث بود ولي رهبران حزب خواستار افراط بيشتري در كارها بودند. پس از كودتا، احمد حسن البكر، رهبر كودتاچيان، توسط شورايي به نام شوراي انقلاب، قدرت را به دست گرفت و اختناق و سركوب شديدي در كشور ايجاد نمود.