رحلت آيتاللَّه "سيدعلي اكبر برقعي قمي" (1366 ش)
آيتاللَّه سيدعلياكبر برقعي قمي متخلص به كاشف، در سال 1278 ش (1317 ق) در قم به دنيا آمد. وي پس از فراگيري مقدمات حوزوي، راهي نجف اشرف شد و از محضر حضرات آيات: ميرزاي ناييني و سيد ابوالحسن اصفهاني، فقه و اصول و از ميرزا علياكبر حكمي يزدي، منطق، فلسفه و هيئت را فرا گرفت. آيتاللَّه برقعي همچنين از حضرات آيات ميرزا محمد ارباب، شيخ عباس قمي و آقا بزرگ تهراني اجازه روايت و حديث گرفت. آيتاللَّه شهرستاني از آن پس راهي قم شد و پس از ورود آيتاللَّه شيخ عبدالكريم حائري به قم، ايشان به عنوان يكي از مشاوران آن بزرگوار، درباره مشكلات طلاب با مؤسس حوزه علميه، تبادل نظر ميكرد. آيتاللَّه برقعي در زمان جنگ جهاني دوم به تشكيل انجمن خيريه براي كمك به مردم همت گماشت و پس از جنگ در اجتماعات متعددي سخنراني كرد. اين عالم رباني به عنوان يك پيشواي روحاني در كنگره جهاني صلح در پاريس و وين به ايراد سخن پرداخت كه پس از آن سخنراني و مراجعت از اروپا، از قم به شيراز و بعد به يزد تبعيد شد و اين تبعيد، چهارده سال به طول انجاميد. همچنين راهنماي دانشوران، مهر تابان، جلوه حق، دُرج گهر و سياست نامه حضرت علي(ع) و... از جمله آثار اوست. آيتاللَّه برقعي قمي سرانجام در سيزدهم مرداد 1366 ش برابر با هشتم ذيقعده 1407ق در هشتاد و هشت سالگي در تهران درگذشت.